اولین شیوه خوشنویسی فارسی با نام خط تعلیق از اواسط قرن هفتم قمری به وجود آمد؛ این خط اولین نوع خوشنویسی محسوب می‌شود که برای تحریر خط پارسی که از عربی به وجود آمده بود، ابداع شد.

خط تعلیق نزدیک به صدسال در تاریخ خوشنویسی ایران ماندگار بود و پس از مدتی از رونق افتاد.

خط و خوشنویسی در زمان حکومت تیموریان اهمیت بسیاری پیدا کرد.

به ‌مرور زمان از ترکیب دو خط نسخ و تعلیق خطی به نام نسختعلیق به وجود آمد که باگذشت زمان برای راحتی تلفظ با نام نستعلیق مشهور شد.

میرعلی تبریزی شخصی بود که خط نستعلیق را گسترش داد و قانونمند کرد.

نستعلیق به‌مرور با اقبال عمومی مواجه گردید و باعث تحول عظیمی در هنر خوشنویسی شد.

خط نستعلیق که به‌عنوان عروس خطوط اسلامی شناخته می‌شود یکی از زیباترین و برترین خطوط خوشنویسی است که تا به امروز نیز رواج دارد.

با گذشت سال‌های مختلف و رشد و شکوفایی هنر خوشنویسی، یکی از دستاوردهای مهم این هنر پیوند آن با هویت ایرانی و مؤلفه‌های تشکیل دهنده آن است. از جمله دلایل این پیوند می‌توان به ادبیات غنی ایران و متون مختلف نظم و نثر اشاره کرد که این کتب در طی قرون مختلف یکی از مواردی بود که ایرانیان را نیازمند خطوط مخصوص به خود می‌کرد.

هنر خوشنویسی تا پیش از اختراع صنعت چاپ از هنرهای پراهمیت تاریخ بوده است البته در زمان حاضر نیز هنوز جزو هنرهای خاص و اصیل ایرانی است که در ایران از دیرباز مورد توجه ایرانیان قرار داشته است. خوشنویسی یک هنر اصیل و ظریف ایرانی است که می توان از این هنر در بازتاب ادبیات، فرهنگ و هنر ایرانی بهره برد.

خوشنویسی یک هنر تکامل یافته است که طی دوره‌های مختلف، با نبوغ و هنر نسل‌های بعدی تکامل یافته و توانسته آن را به یک هنر اصیل، ماندگار و ارزشمند تبدیل نماید.

انجمن خوشنویسان ایران در سال ۱۳۹۶ شمسی تصمیم گرفتند که برای توجه بیشتر به هنر خوشنویسی روزی را به‌عنوان روز ملی خوشنویسی نام‌گذاری کنند.

هاوین هنر، روز ملی و هفته خوشنویسی را به همه اساتید، هنرمندان، هنردوستان و شیفتگان هنر خوشنویسی، شادباش می گوید.