عباس ناصری / همیشه احترام به بزرگترها را در اولویت رفتار اجتماعی‌ام قرار داده‌ام، حال اگر این بزرگتر پیشکسوت هنری باشد که در آن قلم می‌زنم حتما به احترام آن استاد ایستاده و دستانش را می‌بوسم. چرا که این بزرگان اگر در جوانی به کار دیگری می‌پرداختند ما امروز کارتونیست نبودیم.
احترام به پیشکسوت و تجلیل و تکریم آنها در همه زمینه‌ها و در همه جای دنیا وجود دارد، چه در زندگی روزمره، چه در هنر و چه در ورزش و … اما چگونگی این احترام گذاشتن و تکریم موضوعی ظریف و پر اهمیت است.
متاسفانه در دنیای هنر و بخصوص کارتون این مسئله باب شده است که برای احترام گذاشتن و تکریم یک پیشکسوت که شاید سال‌های سال، از کارتون دور بوده و دست به قلم هم نزده و به هیچ وجه در فضای به‌روز شده‌ی کارتون نیست و فقط به احترام سن یا سابقه، از ایشان در هیات داوری جشنواره‌ها استفاده می‌شود! شاید برگزارکنندگان جشنواره‌ها این انتخاب را کوتاه‌ترین راه برای زدن دو نشان با یک تیر می‌دانند!!! از طرفی، زحمت خود برای انتخاب داور را کم کرده‌اند و از سوی دیگر، به ظاهر احترام پیشکسوتان را رعایت کرده‌اند. و مهم‌تر نیز آن است که حاشیه‌ها و شاید اعتراضات هنرمندان را بخاطر رو‌دربایستی هنرمندان با پیشکسوتان کمتر کنند.
اما غافل‌اند از اینکه داوری یک جشنواره تنها به سابقه و سن نیاز ندارد و شاخصه‌های فراوانی نیاز است تا یک هنرمند بتواند داور شایسته‌ای باشد. با گستردگی دنیای کاریکاتور و کارتون و ظهور نسل‌های جدید، یک داور حرفه‌ای ناگزیر است تا نسبت به تغییرات در سبک و ابزار اجرا، پیدایش اِلمان‌ها و نمادهای جدید، تغییر در شیوه برقراری ارتباط و به تبع آن تغییرِ طنز در رفتارهای انسان اشراف داشته باشد و این موضوع سبب می‌شود که داوری یک رویداد هنری را علم داوری بدانیم.
حال زمانی که شما از یک پیشکسوت هنرمند که مسلح به این علم و تخصص روز نیست، بخاطر دوری از فضای روز کارتون آرشیو ذهنی کاملی از تشابهات ندارد؛ در هیات داوران استفاده می‌کنید. علاوه بر اینکه نتایج جشنواره را به شکلی غیرقابل دفاع در معرض نقد قرار می‌دهید. در این میان ضربه‌ای جبران ناپذیر به موقعیت هنری آن پیشکسوت عزیز وارد می‌کنید و سیل انتقادات را به سوی ایشان روان خواهید کرد!
آیا در المپیک یا مسابقات جهانی و رویدادهایی اینچنین دیده‌اید که برای بزرگداشت یک قهرمان قدیمی کشتی هفتاد ساله، یک سوت و یک دست لباس داوری به او بدهند و از او بخواهند داوری کند؟؟؟
آیا برای احترام به یک مامور بازنشسته‌ی پلیس که سال‌ها در کشف جرم و دستگیری مجرمان فعالیت کرده، او را در جایگاه قاضی می‌نشانند؟
البته هستند معدود پیشکسوتانی که با قدرت هنوز تولید اثر می‌کنند، به روز هستند و در کوران رویدادهای کارتون حضور دارند. نوشتار من در مورد آن دسته از پیشکسوتانی‌ست که می‌دانید و می‌دانم…
دوستان!!! داوری جشنواره‌ها نیازمند داشتن علم و تخصص است. تجربه و کسوت شاید یکی از الزامات باشد. علم شناخت تشابهات، فعال و به‌روز بودن در دنیای مسابقات، شناخت تکنیک‌ها، داشتن آرشیو غنی ذهنی، اشراف به اطلاعات و اخبار روز، مهمترین شاخصه‌هایی هستند که یک داور باید دارا باشد.
بسیاری از چهرهای ماندگار در دنیای کارتون که روزگاری غول‌های جشنواره‌ها و صفحات مجلات و روزنامه‌ها بودند در چشم کارتونیست‌ها هنوز بزرگ و اسطوره هستند، چه بهتر که برای تجلیل و بزرگداشت آنها، به شکلی درست اقدام کنیم و این بزرگان را بزرگ نگه داریم.
یک خواهش از خود این عزیزان که اگر تخصص انجام چنین مسؤلیت سنگینی را ندارید، آن را نپذیرید.
شما بزرگ مائید، پس لطفاً بزرگ ما بمانید.
=============
تک برگ هفتگی مجله ی کارتون
شماره چهل و سوم
پنج شنبه، چهارم اردیبهشت ماه یکهزار و چهارصد و چهار
این تک برگ جهت یاد آوری اخبار و فراخوان های منتشر شده بر روی سایت
مجله ی کارتون تهیه شده و قرار است پنجشنبه هر هفته منتشر گردد.
اخبار منتشر شده را در سایت مجله ی کارتون دنبال کنید.
