آرزویِ محالِ هر سال
سال نو مبارک؟؟؟
عباس ناصری / سال نو می شود. هر سالی، فرق نمی کند، سال میلادی، سال شمسی، سال قمری و …
در ظاهر برای همدیگر و برای جهان آرزوی سالی بهتر، پربارتر و موفق تر داریم؛ ولی در باطن می دانیم یک تعارف بیشتر نیست، یک حس چند دقیقه ای… چون هنوز جمله ی حاوی آزرویمان پایان نیافته؛ در یک گوشه دنیا، جنگی، جنایتی، زخمی، خونی و ویران شدن سقفی، بر آرزوی ما مهری باطل می زند.
منِ کارتونیست یکسال مغزم درد گرفت، افسرده شدم؛ از بس به جنگ فکر کردم، اخبار جنگ را مرور کردم، اتود زدم تا با هر کاری که تولید می کنم بتوانم دردی از دنیا کم کنم، اما صدها درد به روح خودم وارد کردم. پس چه سال نویی برای منِ کارتونیست؛ که یکسال دیگر همچون یکسال قبل و سالهای قبل تر باید به جنگ، به خون، به زخم و به آوارگان فکر کنم و با خون اتود بزنم.
منِ کارتونیست باید زیر لب از خدا بخواهم جنگ و زخم و خون و آوارگی را از من دور کند.
جنگ که تمامی ندارد چون تولید سلاح تمامی ندارد و وقتی چیزی تولید می شود باید برای مصرفش راهی باشد و مصرف این تولیدات بیرحم، جز جنگ نیست.
رسالت ما بیان درد جهان است. ما در هر حال به رسالتمان پایبندیم، همانطور که صاحبان قدرت رسالت خود را در جنگ می بینند و به آن پایبند. نمی دانم آیا می رسد سالی در پیش داشته باشیم که بی دغدغه و نگرانی، به کشتار و جنگ و دعوا اعتراض نکنیم و سنگینی این بار مسئولیت را بر دوشمان حس نکنیم؟؟ آرزوی بینظیری است. شاید کمی محال یا دور از دسترس!! اما ما کارتونیست هستیم و دنیایمان دنیای آرزوهاست، شدنی یا ناشدنی مهم نیست، برای آرزوهایمان یکسال بیشتر تلاش می کنیم.
کاش عمر ما قد بدهد سالی را ببینیم که در ابتدای آن بجای آرزوی پایان خونریزیها، راحت روبروی عزیزان خود بنشینیم با تحویل سال آنها را تماشا کنیم و در آن لحظه خاص به آنها بگوییم که در زندگی ام کسی به زیبایی تو ندیده ام! تو بهترین و منحصر به فردترینی،
به امید یکسال اتود زدن و فکر کردن به عشق، سال نو مبارک…
تک برگ هفتگی مجله ی کارتون
شماره سی و دوم
پنج شنبه، دوازدهم دی ماه هزارو چهارصد و سه
این تک برگ جهت یاد آوری اخبار و فراخوان های منتشر شده بر روی سایت
مجله ی کارتون تهیه شده و قرار است پنجشنبه هر هفته منتشر گردد.
اخبار منتشر شده را در سایت مجله ی کارتون دنبال کنید.
