بخش قابل توجهی از سرگرمی‌های دوران کودکی‌اش به نقاشی می‌گذشت؛ خودش می‌گوید: «با نقاشی بزرگ شدم.»
استاد نسرین حسنی، نقاشی است که آثارش از ذهن و درون‌مایه‌های شخصی او سرچشمه می‌گیرند. حتی با نگاهی گذرا می‌توان عمق و احساس نهفته در تابلوهایش را دریافت؛ ذوق و قریحه‌ای که در هر ضربه‌ی قلم‌مو بر بوم سفید جلوه‌گر می‌شود.
کم‌توجهی و عدم اقبال از هنر به عنوان شغل، راه را برایش دشوار کرده بود. او نه تنها باید می‌آموخت و تمرین می‌کرد، بلکه با اراده‌ای دوچندان در برابر جامعه‌ای مردسالار و باورهای محدودکننده‌ای که پذیرای هنرمندان زن نبود، می‌ایستاد. با این حال، فضای سنگین جامعه‌ی هنری، مسئولیت‌های زندگی مشترک و مادری، هیچ‌یک نتوانست مانع شود تا نقاش جوان دل از ادامه راه برگیرد. نسرین حسنی کوشید و به‌راستی جنگید تا امروز با افتخار از او به عنوان استاد نسرین حسنی یاد شود.
نخستین آثارش در گالری‌های مشهد به فروش می‌رفت. نمایشگاه‌های متعددی برگزار کرد و به تدریس نقاشی پرداخت. بعدها موفق به دریافت کارت درجه یک مربیگری و عضویت در کمیسیون آزمون هنر و اخذ مدرک کارشناسی ارشد نقاشی شد. تاسیس انجمن هنرهای تجسمی دیگر فعالیت موثر او در وادی هنر بود. سپس اقدام به تأسیس شرکت فرهنگی–هنری نگاره بجنورد کرد تا با هدفی روشن‌تر، مسیر آموزش حرفه‌ای و گسترش هنر را ادامه دهد.
امروز، استاد حسنی این روزهای خود را در آموزشگاه دنج و آرام خود سپری می‌کند؛ جایی که با عشق به آموزش هنرجویان می‌پردازد و همچون گذشته با شوق و توان بر بوم می‌تازد، طرح می‌زند و جلوه‌ای از درون خود را بر صفحه‌ی سفید آشکار می‌سازد.
یکی از نخستین آثار رنگ‌روغن او تابلویی با عنوان «توکل» است؛ اثری که برایش یادآور روزهای دشوار اما پرامید است. درباره‌اش می‌گوید:
گاهی خسته می‌شدم و دلم می‌خواست دست بکشم، اما در درونم نیرویی می‌گفت باید ادامه دهم و فقط بر خدا توکل کنم. این تابلو یادگار همان روزهاست؛ روزهایی که مرا امیدوارتر کرد.
در این اثر، دریایی متلاطم دیده می‌شود که از میان امواجش دستی برای یاری برخاسته و ریسمانی بافته از حروف جلاله‌ی «الله» آن را به آسمان پیوند می‌دهد؛ تصویری که امید را در دل زنده می‌کند و برقراری آرامش را نوید می دهد.
استاد حسنی پیشرفت ابزار و روش‌های نوین آموزش هنر را اتفاقی خجسته می‌داند، اما بر این باور است که جوانان باید صبورتر باشند، هدفمند حرکت کنند و در هر جایگاهی بهترین نسخه‌ی خود باشند.
او همچنین به والدین یادآور می‌شود:
نقاشی نقش بسزایی در پرورش خلاقیت کودکان دارد و پنجره‌ای است به درون روح آنان. نقاشی‌های کودکان در سنین مختلف، ارزش روان‌شناختی دارند و باید آموزش هنر در این زمینه جدی‌تر گرفته شود.
و در پایان، سخن اندیشمندانه‌اش را چنین به یادگار می‌گذارد:
«انسان سالم نیازمند جسم و روح سالم است؛ و برای داشتن روحی سالم، به سراغ هنر بروید.»