پای صحبت پیشکسوتان هنر استان؛ با جانِ هنر، کجایی؟
شب پانزدهم_ هوشنگ طاهری _ هنرمند پیشکسوت
هاوینهنر/ فاطمه دوستزاده
می توان با احتمالی قریب به یقین گفت: که هر کودکی از کشیدن اشکال و رنگ بر رخسارشان زدن لذت می برد اما برای بسیاری فقط خاطره ای از آن می ماند در حالی که برای آنان که دل می سپارند به هنر، رنگ و نقش هیچ گاه رنگ نمی بازد، بی فروغ نمی شود و آنها را به دنبال خویش می کشد.
مصداق این سخن، استاد هوشنگ طاهری است. هنرمندی که از کودکی ذوق و اشتیاق نقاشی در وجودش شعله ور بود. در این راه پایدار ماند؛ در جوانی تمرین و ممارست کرد تا استادی در نقاشی و نقش برجسته و معلم هنری دلسوز از او بسازد.
در روزهای بازنشستگی مایه آرامش خود را اشتغال به هنر می داند و چه عمیق به قدرت هنر پی برده و ایمان دارد.
آنچه به وضوح در کارهای استاد قابل مشاهده است فضای روستایی، مناظر زیبا و چشمنواز، کار و تلاش روزانه و خستگی و ملال است.
نقش برجسته های او از ذهن خلاق و روحیه مبتکرش سرچشمه می گیرد. اوست که با دستانش جلوه ای جدید خلق می کند؛ از پیرمردی زحمتکش که رنج و خستگی اش را می توان از پیچ و خم نقش های برجسته حس کرد؛ تا مردی خسته که در پایان کار روزانهاش با آرامشی شگرف بر زمین آرمیده است. چشمان آدمی را به دقت بکارگرفته شده در جزئیات و توجه به ظرایف خیره نگاه می دارد. تابلوهایی که از مناظری که نور و رنگ چنان بی شتابانه به رقص درآمده و در جای خود نشسته اند که انگار جان دارند؛ می توان وزرش باد و گرمی تابش خورشید یا عطر تند علفزار را حس کرد.
سختی های راه هنر هنوز او را می آزماید. استاد طاهری از روزی می گوید که به همراه یکی از دوستانش در حال آماده سازی نقش برجسته ای بزرگ به سفارش علوم پزشکی بجنورد، بودند. پس از زحمت فراوان و مدتها کار بر روی ۹۹ خشت خام، بسیاری از خشتها شکسته از کوره بیرون آمدند؛ اما صبورانه به ادامه کار پرداختند و آن رویداد نه چندان خوشایند را تبدیل به تجربهای گرانمایه کردند. طرح زدند، ساختند و نصب کردند و سرانجام نتیجه شد: تابلوی باشکوه نقش برجستهای زیبا بر روی دیواری در بیمارستان امام علی (ع).
استاد هنر جوانان را بس عزیز و گرامی می دارد؛ اما می گوید: کاش خلاقیت بیشتری در خلق اثر به کار گیرند. خلاقیت جانمایه خلق اثری متفاوت و ماندگار است.
او همچنین توصیه می کند: هنرآموزان آگاه باشید که در حیطه هنر، اگر انگیزه مالی بر عشق به هنر چیره شود، اثر جان نمی گیرد و موفقیت هنری کسب نمی شود. کار باید از دل برآید تا لاجرم بر دل نشیند.
نمونه آثاری از استاد هوشنگ طاهری
