پای صحبت پیشکسوتان هنر استان؛ با جانِ هنر، کجایی؟
شب دوازدهم_ علی شیخنژاد _ هنرمند پیشکسوت خوشنویسی
هاوینهنر/ فاطمه دوستزاده
استاد علی شیخ نژاد، خوشنویس سالهاست دست از کار و هنر کشیده است. بازنشستگی برایش فرصتی فراهم آورده تا وقت بیشتری را در کنار خانواده بگذراند. به گفته خودش گاهی قلمی برمی دارد و بیت شعری را خوشنویسی می کند و روح خود را از لطافت هنر بهرهمند می سازد.
«با صبا همراه بفرست از رخت گل دستهای» مصرعی از یکی از غزلیات شاعر شیرین سخن حافظ شیرازی؛ که استاد از آن تابلویی سیاه مشق کرده و آن را چون دردانهای شیرین دوست می دارد. تابلویی که برای استاد یادآور شروع بازنشستگی و شروع فصلی دیگر در زندگی بوده است.
ضعف بینایی را علت کم کارشدنش دانست و گفت: خوشنویسی هنری ست پر ظرافت باید خوب دید و تا اثری با کمترین میزان خطا داشته باشیم. همچنین باید در کار شاگرد دقیق شد تا او نیز ظرافت ها را بشناسد و بیاموزد که همین ظرایف است که استاد می سازد.
استاد شیخ نژاد جوانان را دعوت به تواضع و فروتنی می کند و می گوید: هرآنکه دلش برای آموختن می تپد باید در نظر داشته باشد که در یادگیری سن و سال مطرح نیست؛ خیلی محتمل است که هنرجویی با سنی کمتر اما توانایی بالاتری در مشق داشته باشد. بنابراین باید مقایسه و منیت را کنار گذارند و دل در گرو یادگیری سپارند تا پیشرفت حاصل شود.
استاد خوشنویس نقدی بر رسمالخط رایج در تیزرهای تبلیغاتی و فیلم دارد و تاکید می کند: خط باید خوش، خوانا و چشمنواز باشد؛ تا بیننده را به خود جلب کند و اکثر مردم بتوانند آن را بخوانند. اتفاقی که این روزها شاهدش هستیم خطوط نامتوازن و ناخوانایی است که به نظر من می شود در آن بازنگری کرد و به اصل خوشنویسی برگشت.
او در سخنی دلسوزانه و با لحنی پدرانه جوانان را مورد خطاب قرار می دهد:
«عزیزانم از یادگیری غافل و در یادگیری غفلت نورزید، که آموختن زمان ندارد».
